Psychoanaliza » Repetition and coercion

Do czego odnosi się pojęcie powtórzenia? W aparacie pojęciowym, jakim się zajmujemy, zaczynając od Freuda, mamy: Wiederkehr, Reproduzieren, Wiederholen, czyli powrót, reprodukcja, przymus powtarzania. Freud używa Wiederkehr zwyczajowo, to pojęcie przeplata się przez całe jego dzieło. Odnosi się ono do powracających znaków. Znaki się przecinają, z doświadczenia wyłania się coś, co uniemożliwia uzasadnienie go przypadkiem. Reproduzieren jest bliższe Wiederkehr. Oba te pojęcia odnoszą się do Automatonu. Realne jest tym, co leży poza Automaton, poza ponownym nadejściem znaków.

Freud wskazywał na zagadkowy punkt, zgodnie z którym ból i brak rozkoszy stają się celami. Przez pryzmat tej perspektywy, zasada przyjemności jest jedynie strażnikiem, ale za to życia jako takiego, a nie tylko psychicznego. Ekonomia zasady przyjemności rządzi się funkcją minimalnej ekscytacji, a powtórzenie za każdym razem wskazuje na jakieś niebezpieczne jouissance, wykraczające poza to minimum. Innymi słowy powtórzenie wykracza poza funkcję limitu. Zwang czyli przymus, zarządza zwrotami procesu pierwotnego. U podstaw procesów pierwotnych jest natarczywość traumy.

Tyche wykracza poza znaczące, jego źródłem nie jest Automaton. Tyche wskazuje na przypadek, który żyje swoim życiem tam, gdzie myśl nie dociera. Myśl zawsze unika tej samej rzeczy. Mówimy o przypadku, który nie jest przypadkiem, który mimo odnoszenia się do nowości, odnosi się wciąż do tego samego miejsca. Pośród znaków zgodnych z zasadą przyjemności migocze przeoczone niemożliwe. To przypadkowe spotkanie jest radykalnym punktem realnego.

Pierwszym przejawem powtórzenia jest reprodukcja lub uobecnienie w akcie. Akt wskazuje na część struktury, która w sposób nieoczywisty jest schwytana przez realne. Akt jest powiązany z oporem podmiotu. Freud wskazywał na dialektykę mówienia i realizacji poprzez działanie, w zależności od aktualnego przeniesienia. Podmiot powtarza tam, gdzie myśl nie jest. W powtórzeniu jest coś najbardziej pierwotnego, przymus powtarzania odnosi się do faktów pochodzących z dzieciństwa. Ważne przeżycia przeżywane były bez zrozumienia, a post factum są naznaczane. W obrębie przeniesienia powtórzenie w każdej formie wykracza poza zasadę rozkoszy. Ślady wspomnieniowe odnoszą się do przeżyć, które nie występowały w formie związanej, co wskazuje na ich niezdolność do procesu wtórnego. To, co związane, ma granicę. To, co niezwiązane, wprowadza pojęcie realnego.

Co może się powtarzać, będąc ciągle nowością? Powtórzenie żąda nowości, ale wszystko co w powtórzeniu ulega zmianie, jest tylko alienacją jego sensu. Nowość jest przesunięciem, które akcentuje to, co się nie udaje. To rzeczywistość, która nie może się zrealizować, napiera na coraz to kolejne spotkanie z na zawsze martwym bytem. Spotykamy, spotkanie jest nieudane, będziemy spotykać ponownie. To jak sen, który śnimy, by się nie wybudzić, a w punkcie wybudzenia budzimy się, by dalej śnić. Świadomość się tka ponownie po przebudzeniu, mając pewność, że przeżywa to wszystko, co przeżywa jako koszmar. Powtórzenie jest między tym, do czego odnosi się podmiot w maszynerii marzenia sennego, a tym, co jest jego przyczyną i w czym upada. Mowa o tym, co jestmiędzy obrazem a popędem.

Pragnienie wskazuje na zobrazowanie straty obiektu i tam się uobecnia. Bez końca powtarzany akt jest upamiętnieniem nieudanego spotkania. To brak reprezentacji ma następcę, Vorstellung repräsentanz. Budzi nas odrobina rzeczywistości, innej rzeczywistości schowanej za brakiem tego, co zajmuje miejsce reprezentacji, Trieb. Realne spotykamy, przeoczając je.

W miejscu przyczyny jest luka. Powtórzenie jest symbolizowane, a tam, gdzie jest przyczyna, upada podmiot. W podmiocie wyraża się to, co odrywa się w doświadczeniu. Odrywa się przedmiot, będący częścią podmiotu. Podmiot jest w obiekcie. Powtarza się przyczynę podzielenia. Każda zmiana uwydatnia to, co wraca na swoje miejsce. Opór podmiotu jest doświadczany tym bardziej, im bliżej ogniskowego punktu. Wyparty popęd nie rezygnuje nigdy z dążenia do pełnego zaspokojenia polegającego na powtarzaniu pierwotnego przeżycia zaspokojenia. Nie da się zlikwidować napięcia popędu.

Nostalgia naprowadza na utracony obiekt. Powtórzenie to niemożliwość powtórzenia, przymus powtarzania napędzany niemożliwością powtórzenia. Powtórzenie nie jest wspominaniem. Wspominanie ma funkcję pokrywczą względem luki uruchamiającej powtórzenie. Nie ma powrotu tego samego, a wszelka substytucja jest porażką. Powtórzenie to powtórzenie straty jouissance. Nie ma możliwości powtórzenia jouissance. Powtórzenie upamiętnieniem rysu, punktu erupcji jouissance. Różnica między Automatonem a Tuche to różnica między ukierunkowaniem na prawdę a ukierunkowaniem na jouissance.

Czyli:Powtórzenie nie polega na symbolicznym,powtórzenie jest tym, co nalega spoza symbolicznego,a symboliczne polega na powtórzeniu.

Powtarza się to, co było, bo inaczej się nie powtarza i fakt, że było, czyni z powtórzenia nowość,więc powtarzamy raz po raz to, co nie było a w wyniku tego to Nigdy nie przestaje nie zapisywać się.

Repetition and coercion

Information

Company

Contact us